اثر استرس روانی مزمن بر عملکرد گلی بن کلامید در ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جدا شده موش های صحرایی در حضور گلوکز

Authors

حمیرا زردوز

homeira zardouz department of physiology, school of medicine, jondishapur ahwaz university of medical sciences, ahwaz, iran.گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز صالح زاهدی اصل

saleh zahedi asl endocrine research center, shaheed beheshti university of medical sciences, tehran, iranمرکز تحقیقات غدد درون ریز و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی محمد کاظم غریب ناصری

mohammad kazem gharib naseri department of physiology, school of medicine, jondishapur ahwaz university of medical sciences, ahwaz, iran.گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

abstract

مقدمه: با توجه به این که استرس می تواند بر کنترل قند خون بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 اثرات معکوس بگذارد، مطالعه حاضر به بررسی عملکرد گلی بن کلامید در ترشح انسولین از سلول های بتای جزایر لانگرهانس موش های صحرایی، متعاقب اعمال استرس روانی مزمن پرداخته است. روش ها: در این تحقیق، تعداد 30 سر موش صحرایی نر( نژاد wistar) در گروه های مساوی شاهد و آزمایش مورد استفاده قرار گرفتند(هر گروه 5 سر). چهار نوع استرسور محدود کننده با ترتیب تصادفی روزانه دو بار، هر بار یک ساعت و به مدت 15 و 30 روز اعمال شدند. 24 ساعت پس از آخرین استرس، ترشح انسولین (به روش استاتیک) از جزایر لانگرهانس جدا شده حیوانات در حضور غلظت های 6/5، 3/8 و 7/16 میلی مولار گلوکز بررسی شد. ترشح انسولین از جزایر در حضور غلظت 6/5 میلی مولار گلوکز به همراه 10 میکرو مولار گلی بن کلامید نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: ترشح انسولین از جزایر جدا شده حیوانات استرس دیده در حضور غلظت های افزاینده گلوکز، فقط در روز سی ام نسبت به گروه شاهد بطور معنی داری افزایش یافت. در گروه آزمایش، میزان ترشح انسولین از جزایر در حضور 6/5 میلی مولار گلوکز به تنهایی، در روزهای پانزدهم و سی ام، به طور معنی داری نسبت به روز اول افزایش یافت. در حالی که این افزایش در گروه شاهد وجود نداشت. بر خلاف حیوانات گروه شاهد، در حیوانات گروه آزمایش ترشح انسولین در حضور 6/5 میلی مولار گلوکز به همراه 10 میکرو مولار گلی بن کلامید، در روز های اول، پانزدهم و سی ام، تفاوت معنی داری را با ترشح انسولین در حضور 6/5 میلی مولار گلوکز به تنهایی نشان نداد. ترشح انسولین از جزایر جدا شده، در حضور 6/5 میلی مولار گلوکز به همراه 10 میکرو مولار گلی بن کلامید در روزهای مختلف، بین گروه های شاهد و آزمایش تفاوت معنی دار نشان نداد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های فوق، به نظر می رسد که استرس روانی مزمن، پاسخ دهی سلول های بتای پانکراس به گلی بن کلامید را کاهش می دهد و در نتیجه مانع از تقویت ترشح انسولین بوسیله گلی بن کلامید می شود. توجه به این نکته در کنترل متابولیک بیماران دیابتی که از این دارو استفاده می کنند و تحت استرس قرار می گیرند حائز اهمیت می باشد.

similar resources

اثر استرس روانی مزمن بر عملکرد گلی‌بن‌کلامید در ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جدا شده موش‌های صحرایی در حضور گلوکز

Background: Regarding the adverse effect of stress on glycemic control in type 2 diabetic patients, the present study investigates the function of Glibenclamide on insulin release from β cells of rat pancreatic islets, subsequent to chronic psychological stress exposure. Methods: In this study 30 male Wistar rats were divided into equal groups of control and experiment (5 groups). Four differ...

full text

اثر استرس روانی(محدودیت حرکتی) مزمن بر ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جدا شده موش صحرایی

مقدمه: با وجود مطالعات متعدد هنوز نقش دقیق استرس، به ویژه استرس روانی، در ایجاد دیابت مشخص نیست. این مطالعه به بررسی تأثیر استرس روانی (محدودیت حرکتی) مزمن بر ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جدا شده موش صحرایی پرداخته است. مواد و روش‌ها: موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار به دو گروه مساوی شاهد و آزمون تقسیم شدند (هر گروه 8 سر). در گروه آزمون استرسورهای محدود کننده روزانه 2 بار، هر بار یک ساعت و به م...

full text

اثر استرس روانی(محدودیت حرکتی) مزمن بر ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جدا شده موش صحرایی

مقدمه: با وجود مطالعات متعدد هنوز نقش دقیق استرس، به ویژه استرس روانی، در ایجاد دیابت مشخص نیست. این مطالعه به بررسی تأثیر استرس روانی (محدودیت حرکتی) مزمن بر ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جدا شده موش صحرایی پرداخته است. مواد و روش ها: موش های صحرایی نر نژاد ویستار به دو گروه مساوی شاهد و آزمون تقسیم شدند (هر گروه 8 سر). در گروه آزمون استرسورهای محدود کننده روزانه 2 بار، هر بار یک ساعت و به م...

full text

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

full text

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

full text

اثر استرس روانی حاد بر توان ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جدا شده رت

زمینه: امروزه با توجه به سبک زندگی درصد زیادی از مردم با استرسورهای حاد مختلفی مواجه هستند که ممکن است به بیماری‌های متابولیک گوناگون منجر شود. تحقیق حاضر به بررسی نقش استرس روانی حاد که در جوامع بسیار شایع است، بر ترشح انسولین از جزایر جدا شده در نمونه‌های آزمایشگاهی رت پرداخته است. مواد و روش‌ها: در این بررسی موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار به گروه‌های کنترل و آزمون (در هر گروه 6 سر) تقسیم شدند...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
مجله دیابت و متابولیسم ایران

جلد ۵، شماره ۴، صفحات ۳۰۹-۳۱۸

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023